Mudjer
Nta pensa ma
É ka sobre kuze
Ki nhos tem ou sabi fazi
É sobre kel
Ki nhós é desdi ki nhós nasi
Y di lá pa li
Foi mutu mas du ki batalhas
Foi tudu ki nhós xinti.
Mutu más ki mundu minti.
Tudu kel ki staba nhós frenti
Y mesmu assim nhós ka
Sukundi denti.
Sima sol na seu.
Mas ki sorriso baxu véu.
Não só nhós ta da a luz
Mas també nhós ta trasi luz.
Mulher
Eu penso que
não é sobre o que
vocês têm ou sabem fazer.
É sobre o que
vocês são desde a nascença.
E di lá para cá
foi muito mais do que batalhas.
Foi tudo que vocês sentiram.
Muito mais que o mundo mentiu.
Tudo que estava a frente
e mesmo assim não
esconderam os dentes.
Semelhante ao sol no céu.
Mais que o sorriso debaixo do véu.
Não só vocês dão a luz,
mas também vocês trazem a luz.
Nesse poema falo sobre o reconhecimento que as mulheres devem merecer. Que não é sobre a sua utilidade, mas o que são. Saber das suas batalhas, dores, esforços e vitórias. E ter a consciência da luz que a mulher tem e compartilha com o mundo.
No comments
0 $type={blogger}:
Postar um comentário